Κέρδη για τις επιχειρήσεις φτώχεια για τους εργαζόμενους

 

του Γιάννη Ελαφρού

Τους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης της ελλη­νικής οικονομίας δι­αφημίζουν οι υπουρ­γοί. Την ώρα που εκα­τοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι στή­νονται από τα ξημερώματα στις τρά­πεζες για να πάρουν τις κουτσου­ρεμένες συντάξεις, το πετσοκομμέ­νο ΕΚΑΣ και το εφάπαξ επίδομα των 300 ευρώ, με την αγωνία εκεί­νου που έχει να καλύψει επείγουσες υποχρεώσεις (χρέη, λογαριασμούς και εκείνα τα δωράκια για τα εγγο­νάκια). Οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι όχι, θα έλεγε κανείς. Όχι, ακριβώς. Γιατί μερικά πολύ σοβαρά στοιχεία, που βγήκαν προ δεκαημέ­ρου και πέρασαν σχεδόν απαρατήρη­τα, δείχνουν πως οι επιχειρήσεις αρ­χίζουν πάλι να «ευημερούν». Η κερ­δοφορία του ελληνικού κεφαλαίου αρχίζει να ανακάμπτει, στηριγμένη στην πέρα από κάθε όριο εκμετάλ­λευση της εργασίας. Μεγάλη επιτυ­χία της «πρώτης φορά Αριστερά» κυ­βέρνησης.

Σύμφωνα με έρευνα της ICAP, έξι στις δέκα επιχειρήσεις το 2015 ήταν κερδοφόρες. Δεν πρόκειται για κά­ποια μικρή δειγματοληψία, αλλά για οικονομική ανάλυση των στοι­χείων 10.531 εταιρειών με διαθέσι­μους δημοσιευμένους ισολογισμούς των δυο τελευταίων ετών. Μάλιστα, η ICAP βάζει τίτλο στην ανακοίνωσή της «Έτος ορόσημο το 2015, με επι­στροφή στη κερδοφορία», μετά από πέντε έτη φθίνουσας πορείας! Εξετά­στηκαν 2.051 βιομηχανικές εταιρεί­ες, 3.660 εμπορικές, 3.336 εταιρείες παροχής υπηρεσιών, 802 τουριστι­κές και 682 κατασκευαστικές. Από την έρευνα εξαιρέθηκαν οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες.

Εντυπωσιακό είναι πως η άνοδος των κερδών προ­ήλθε παρά την μείωση του κύκλου εργασιών το 2015, κατά 3%, με τις συνολικές πωλήσεις να ανέρχονται σε 114,4 δισ. ευρώ. Από την άλ­λη όμως, υπήρξε σημαντική αύξηση των μικτών κερδών, κατά 9,9%, σε σχέση με το 2014. «Η πλέ­ον θεαματική μεταβολή σημειώθηκε στο τελικό καθαρό αποτέλεσμα του συνόλου των εταιρειών. Συγκεκρι­μένα, το 2015 υπήρξε ανατροπή των μέχρι τότε αρνητικών αποτελεσμά­των και καταγράφηκαν κέρδη προ φόρου ύψους 1,89 δισ. ευρώ, ένα­ντι ζημιών 213 εκατ. της προηγού­μενης χρήσης» (δηλαδή του 2014).

Η εικόνα βέβαια δεν είναι μονο­σήμαντη. Για να ανθίσει πάλι το δέ­ντρο της καπιταλιστικής κερδοφο­ρίας, πρέπει να κλαδευτούν τα ξερά κλαδιά. Από το συνολικό δείγμα των 10.531 εταιρειών, οι 6.378 εταιρείες (60,6%) ήταν κερδοφόρες, με κέρδη 6.134 εκατ. ευρώ, ενώ 4.153 εταιρεί­ες (39,4%) ήταν ζημιογόνες, με ζημί­ες ύψους 4.245 εκατ. ευρώ.

Η εικόνα αυτή καταρχήν καταρρί­πτει τις λογικές της «ευρω-Ψωροκώ­σταινας», της Ελλάδας που δεν πα­ράγει τίποτα. Παρότι η καπιταλιστι­κή κρίση και η κανιβαλική επιδρομή των ευρω-μνημονίων συρρίκνωσαν την παραγωγική βάση του ελληνικού καπιταλισμού (πετώντας καταρχήν στον Καιάδα της ανεργίας 1,5 εκα­τομμύριο), είναι αξιοσημείωτο πως σχεδόν τα μισά κέρδη (836 εκατ. ευ­ρώ) του 2015 προέρχονται από τον κλάδο της βιομηχανίας (που η αστι­κή στατιστική περιορίζει στη μετα­ποίηση).

Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως η οικονομική ανάλυση αυτή αποκα­λύπτει την απογείωση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύνα­μης, μέσω της σμίκρυνσης των μι­σθών και της εντατικοποίησης της εργασίας, αξιοποιώντας όλο το οπλο­στάσιο των ελαστικών και προσωρι­νών μορφών εργασιακών σχέσεων. Το κεφάλαιο στην Ελλάδα και οι πο­λυεθνικοί όμιλοι που επιχειρούν στη χώρα αξιοποιούν με τον καλύτερο τρόπο τις κατακτήσεις τους στην πε­ρίοδο των μνημονίων. Αυτές τις κα­τακτήσεις του κεφαλαίου, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όχι μόνο αφήνει απείραχτες, αλλά σε μια σει­ρά τομείς τις κλιμακώνει κιό­λας (από την επέκταση της δράσης των δουλεμπορικών γραφείων μέχρι τις αλλαγές στα εργασιακά που προετοιμάζονται).

Όσον αφορά τον μέσο μισθό, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, αυ­τός έχει κατρακυλήσει από το 2012 μέχρι τον Ιανουάριο του 2016 κατά 15,5% για τις θέσεις πλήρους απα­σχόλησης και κατά 34% για τις θέ­σεις μερικής απασχόλησης. Θυμί­ζουμε πως το 2012, επί κυβέρνησης Παπαδήμου (με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας), επεβλήθη μείωση του κατώτατου μισθού κατά 32% για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών και κατά 22% για τους μεγαλύτερους εργαζόμενους. Τα 751 ευρώ, που ήταν ο κατώτατος μισθός το 2012, αποτελούσε προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια έμεινε στα αζήτητα. Παραμένει, επί­σης, η προκλητικά «ρατσιστική» δι­άκριση σε βάρος των νέων…

Βεβαίως, η εικόνα στην πραγμα­τική αγορά εργασίας είναι ακόμα χει­ρότερη, με την μαυρίλα και την κα­φρίλα των επιχειρηματιών να κυρι­αρχεί. Όταν για παράδειγμα μαθαί­νει όλη η Ελλάδα πως σε τρεις από τις επιχειρήσεις – βιτρίνα παλιότερα, όπως το Μέγκα, ο Πήγασος (εφημε­ρίδες Έθνος, Ημερησία κλπ.) και ο ΔΟΛ (Τα Νέα, Το Βήμα κλπ.) εκα­τοντάδες εργαζόμενοι στην κάθε μια είναι για πέντε μήνες απλήρωτοι, κα­ταλαβαίνετε τι γίνεται στα ενδότερα…

Μετά από όλα αυτά δεν έχει έρ­θει η ώρα το εργατικό κίνημα να θέ­σει επιτακτικά τα ζητήματα της αύξη­σης των μισθών και των μεροκαμά­των, των σταθερών ασφαλισμένων με συλλογικές συμβάσεις θέσεων εργα­σίας, της μείωσης του χρόνου εργα­σίας με αύξηση αμοιβής; Για να σπά­σουν τα δεσμά των ευρωμνημονίων και της ΕΕ; Για να μην ζήσουμε σαν σκλάβοι, να κερδίσει η εργασία και να χάσει το κεφάλαιο.

πηγη: www.prin.gr