Περιγραφική ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ και ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ,άρθρο του Γ.Μαυρογιώργου

 

Μας ετοιμάζουν σιγά-σιγά κι αθόρυβα με μη τιμωρητικές και μη βίαιες αξιολογήσεις για την αγορά. Πώς να σας το πω: πολύ αθώες, οικείες και προσιτές. Σειρά έχουν οι μαθητές. Οι δάσκαλοί τους, για την ώρα, ως περιγραφικοί αξιολογητές! Θα παρακολουθήσουν ειδικά επιμορφωτικά σεμινάρια από ειδικούς, εξωνημένους επιμορφωτές του είδους (με κονδύλια ΕΣΠΑ), που περιφέρονται με όλες τις κυβερνήσεις σε αυτού τύπου τα σεμινάρια, ώστε το εγχείρημα να έχει δημόσια αξιοπιστία και εγκυρότητα: Με λίγα λόγια η επιμόρφωση από πάγιο αίτημα των εκπαιδευτικών έχει καταντήσει εργαλείο χειραγώγησής τους! Γι αυτό να προσέχουμε τα αιτήματα που διεκδικούμε. Χρειάζεται να είναι προστατευμένα από τον εξουσιαστικό προσεταιρισμό για να μη μας "αλλάζουν τα φώτα" και μας κάνουν, αντί για επιμόρωση, ρεκτιφιέ για την άνευ όρων αποτελεσματικότερη υποδοχή πολιτικών ΟΟΣΑ.

Για να επιστρέψουμε στο θέμα της περιγραφικής αξιολόγησης των μαθητών μας. Όπως ξέρετε, η περιγραφή, σε αντίθεση με την αριθμητική αποτίμηση ή τη συμβολική της απεικόνιση που ιεραρχούν και κατατάσσουν τους μαθητές αυθαίρετα, αναφέρεται σε συγκεκριμένες και εξειδικευμένες ικανότητες, δεξιότητες, στάσεις,συμπεριφορές, ενδείξεις, αντενδείξεις, ανεπιθύμητες ενέργειες, επεισόδια, περιστατικά, μειονεκτήματα, πλεονεκτήματα, δείκτες βελτίωσης, δείκτες υποχώρησης, κ.ο.κ.

Με λίγα λόγια, με τις περιγραφικές μορφές αξιολόγησης καλούμαστε όλοι να συμβάλλουμε, σε τακτά χρονικά διαστήματα (ή και καθημερινά να κρατάμε σημειώσεις) στη σύνταξη ενός αρχείου/φακέλου που θα ακολουθεί το μαθητή στην πορεία του μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα ή και μετά από αυτό. Με άλλα λόγια ο μαθητής μετατρέπεται σε ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ μελλοντικής χρήσης.

Προφανώς, όταν ανοίγετε τις συσκευασίες των φαρμάκων ή άλλων προιόντων, φαγώσιμων ή μη, διαβάζετε τις ενημερωτικές οδηγίες χρήσης, κυρίως, πληροφορίες αναφορικά με τα συστατικά τους και άλλες ιδιότητες.
Αυτή ειναι η ουσιαστική χρήση της περιγραφικής αξιολόγησης: Οι μαθητές μετατρέπονται σε εμπορεύσιμα προίόντα στην αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Με τη συνδρομή των δασκάλων τους, θα ενημερώνουν την αγορά της εκπαίδευσης για τα "συστατικά" (Τι κάνει καλά και σε τι πάσχει, με όρους παρατηρήσιμης συμπεριφοράς και επίτευξης) των μαθητών τους.
Ύστερα, θα έρθει η σειρά τους να την υποστούν. Η αγορά της εκπαίδευσης τους θέλει όλους τυποποιημένα προιόντα, με τα συνοδευτικά έγγραφα/οδηγίες χρήσης. Η διείσδυση πρακτικών της αγοράς στην εκπαίδευση θα οξύνει στο έπακρο τον ταξικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης, εις βάρος των μη προνομιούχων, οι οποίοι, εν τω μεταξύ,έχουν πληθύνει κατά πολύ.

Έτσι και η επιμόρφωση γίνεται κι αυτή "πακέτα" που μετριέται με τις διδακτικές ώρες. Το ίδιο και οι τίτλοι, βασικοί και μεταπτυχιακοί.

Εάν επιτρέψουμε να εγκατασταθούν αυτές οι πολιτικές αξιολόγησης στην εκπαίδευση, η κατάσταση θα είναι δύσκολα αναστρέψιμη. Γι αυτό, χρειάζεται, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να αναπτύξουμε συγκροτημένες πειστικές εφαρμοσμένες συλλογικές, συνεργατικές αντίπαλες πολιτικές στα σχολεία, στους συλλόγους διδασκόντων, στις συνδικαλιστικές παρατάξεις και στους αγώνες που θα δίνονται. Αυτές θα είναι το ανάχωμα ενάντια στην αξιολόγηση, αξιοποιώντας την επιμόρφωση ως εργαλείο συλλογικής παραγωγής αντί παλων προτάσεων για το δωρεάν δημόσιο σχολείο, διεκδικώντας πολιτικές άμβλυνσης του ταξικού του χαρακτήρα.

Αυτά σκεφτόμουν στο στέκι ΠΑΓΚΑΚΙ/ Ο ΔΡΟΜΟΣ, αυτή την κολλεκτίβα εργασίας, στο Κουκάκι, στις 5 του Γενάρη του 2017. Δηλώνω παρών σε ένα συλλογικό και μαζικό εγχείρημα σαν κι αυτό.
Όπως ξέρουμε, "χαμένοι είναι οι αγώνες που δε γίνονται"!